No i stało się. Po wielu latach nieobecności Salmo Club znowu zagościł na Dunajcu. Oczywiście były wypady indywidualne, wyjazdy reprezentacji okręgu na zawody MP, ale jako Salmo Club oficjalnie byliśmy na Dunajcu jakieś 1000 lat temu. Tak, tak, to nie żart. Zmieniło się wszystko . Brzegi zarosły domami. Domy zarosły szyldami z reklamą. Drogi zarosły tysiącami aut jadącymi w lewo a potem w prawo. Dopiero od mostu w Gołkowicach robi się trochę luźniej. Nie oznacza to jednak , że Dunajec nie ma swego uroku. To ciągle mekka i stolica Polskiego muszkarstwa. Potężne wlewy, ogromne płanie, długie i wartkie spyry . Takie rzeczy tylko na Dunajcu. My też się trochę zmieniliśmy. Nie jeździmy już w piżamach do pobliskiego sklepu z … oranżadą. Nie parkujemy pod Mostostalem dwóch Ład, jednego Malucha i Daci naładowanych po brzegi muszkarzami z Podlasia. Jesteśmy wyposażeni po zęby, mamy profesjonalne ciuchy i dobre 25 lat na karku więcej . Dunajec to nie San. Nie połazisz sobie po wodzie za rybką. Każdy metr w stronę środka rzeki kosztuje „trochę” wysiłku i trzeba sobie przypomnieć tryb nieśmiertelności, jeśli chce się połowić rybek . W kwestii rybek nie jest aż tak kolorowo jak u Wojtka Kudlacza na stronie.
Oczywiście oba OS-y działają niezawodnie , ale już sektor B i C , gdzie woda jest ogólnie dostępna nie napawają wielkim optymizmem. Ryb jest jak na lekarstwo, lipieni jak wody na pustyni i trochę to przerażające , ze na takich połaciach może być prawie pusto . OS-y są regularnie dosypywane i łowienie tam to czysta frajda, ale czemu na pozostałych odcinkach rybki ciągle wyjeżdżają do domowych spiżarni pojąć ni jak się nie da. Kiedy wszyscy pójdą wreszcie po rozum do głowy ? Co do naszego tam pobytu to było po prostu ….cudownie. Spaliśmy u Pani Zosi Ligasowej w jej czyściutkim , pięknym pensjonacie 100 m od rzeki .
Grill wieczorem, alkohol w miarę możliwości no i dwa dni łowienia kropkowańców. Same na hak się nie pchały , ale jak się trochę podłubało to coś tam człowiek zawsze chycił panocku. Co prawda kadrowicz Adaś „Wnęku” pokazał nam swym krótkim występem gdzie nasze miejsce w szeregu, ale nie o to chodzi w tym sporcie. Ważne , żeby znów zacząć jeździć, uczyć się myśleć nad wodą, uczyć się łowić trochę inaczej niż na co dzień. Kiedyś mieliśmy szansę konkurować z najlepszymi, teraz musimy trochę poćwiczyć aby znów wrócić do gry. Myślę , że nasz Club potrzebował takiej wyprawy i potrzebuje ich więcej. Wychylić się choć na chwilę z naszej nowej „siedziby” na Siemianówce jestwarto. Myślę że wszyscy uczestnicy się z tym zgadzają. Zabrakło trochę starej gwardii pamiętającej Maniowe i Imprezy w Sromowcach , ale może w przyszłości ? Jeśli chcecie wiedzieć ile kto nałowił to
powiem wam , ze najwięcej to SQRA, potem Rafał Bełbot a potem to Makieł. Największy ryb u SQRY miał 44 cm , ale on i Rafał B. stracili po pięknym tęczaku na dolny Osie. To nie były rybki po 50 cm, ale małe „łososie”. Nie ma teraz nagród i pucharów i mam nadzieję, że już nigdy więcej nie będzie. Mam za to nadzieję, że zamiast 10 łowiących , będzie nas 20 i więcej w przyszłości. Tak …ja wiem, matką głupich …ale każda matka kocha ponad wszystko
Oj tak Panowie, oj tak, to był piękny czas…. Nocleg w Sromowcach, dwa kroki do rzeki, pierwsza lepsza płań i dziesiątki oczkujących lipieni, no i doborowe towarzystwo „starszych” kolegów… Serdecznie pozdrawiam AJ
A ja nie rozumiem co się stało Panie AJ, że się „zebało”?